Babs zit nu in de alles is eng fase. Een duivenveer op een bospad kan meters hoge bokkensprongen veroorzaken en ook voor vriendelijk wuivende planten loop je een eindje om. Uiteindelijk wint de nieuwsgierigheid het wel van de angst ,maar het kost soms wel wat overredingskracht.

We zijn ook nog met haar naar de dierentuin geweest ,maar dat boeide haar niet echt, ze had meer oog voor andere honden . Sinds ze is aangevallen door een rottweiler is ze wel wat gereserveerder naar andere honden toe en schijnbaar ook een wat makkelijker prooi voor ze,want afgelopen zondag werd ze tot twee keer toe gegrepen door een Briard en een Duitse herder. Het wordt tijd dat ze ook eens van zich af gaat bijten .

Inmiddels heeft ook Cedric het gedoogbeleid toegepast op Babs en zo langzamerhand worden de blaasconcerten steeds minder,wat wel zo prettig is. Babs maakt zich daar helemaal niet druk om ,zo af en toe wil ze de tweede stem wel eens opzetten.

De groene pootjes worden nu ook wat minder ,de plantjes worden nu niet meer gelijk onthoofd zo gauw ze de kop boven de grond uit steken. Ze ligt wel graag in de tuin en kan zich kostelijk vermaken met lege bloempotten,die vervolgens om haar snuit terecht komen en waar ze dan gewoon mee rond blijft lopen. Ze is wat dat betreft een enorme muts.