Babs heeft zich de afgelopen week weer kostelijk vermaakt met haar grote vrienden de Bernhard & Bassets . Als ze een van de honden al op afstand hoort blaffen ,dan gaat de versnelling gelijk een standje hoger en hoeft ook niet elke grasspriet nauwkeurig onderzocht te worden. Ze kan niet wachten tot het hek open gaat en worstelt zich door de tralies heen. Daar sta je dan met je goede gedrag en lijntje in de hand aan de andere kant van het hek. Na afloop wil je ook niet weten hoe mevrouw en het huis er uit zien ,maar Babs heeft genoten en daar gaat het tenslotte om.

Zaterdag is Babs terug geweest naar haar ouderlijk huis om een heuse bouvierlook aan te meten en ook om te controleren of ze het verder wel goed doet . We mochten haar weer mee naar huis nemen ,dus het zal wel goed geweest zijn ,of ze zijn zo geschrokken van dat eigenzinnige dametje dat ze zoiets hadden van weg =weg. Babs is me er wel eentje hoor, echt een schaapje in wolfskleren. Een klein meisje met een enorm groot ego.

Ik was ook heel benieuwd hoe Goldie en Babs op elkaar zouden reageren,maar dat was dikke pret. Moeder en dochter herkenden elkaar nog goed en waren ook niet bij elkaar weg te slaan. Ze hebben heerlijk met elkaar kunnen spelen en het was me al eerder opgevallen ,maar Babs speelt toch liever met volwassen honden dan met pups,daar is ze veel sneller op uitgekeken.
Toen we aanstalten maakten om naar huis te gaan ging ze gelijk met ons mee,sorry Ria , Babs hoort dus echt bij ons.

In de bijkeuken hangt een memobord (als je een dagje ouder wordt vergeet je wel eens wat). In plaats van de gebruikelijke boodschappen stond daar nu een tekening van Babs op.Ik vond het wel een echt kunstwerk en heb het maar snel vereeuwigd.