Deze week kon Babs haar hart ophalen aan de sneeuw,ze was helemaal door het dolle heen toen de eerst vlokken uit de hemel vielen.
Ze zat maar steeds omhoog te kijken of er nog meer kwam. Hier op de Veluwe was aardig wat sneeuw gevallen,dus na elke wandeling kwam ze als een sneeuwpop thuis,met een stel poten waarvan het leek of ze moonboots maat 45 aan had.

Waar wij wonen hebben ze nog nooit van pekelen gehoord ,dus we hadden een enorme ijsbaan voor het huis. Ook hier vlogen de poten en benen alle kanten op,maar nadat de poten er weer alle vier goed onderzaten gaf ik het commando naast en vertelde dat ze niet mocht trekken en dan is ze zeer gehoorzaam,vindt dat best knap voor zo'n jonge hond.

S'avonds om half tien is het bedtijd voor mevrouw ,dan gaat ze de (katten)kussens die opgestapeld liggen in de serre overal neer leggen en komt ze met haar eigen schilpad kussentje de kamer inzetten en legt heel demonstratief haar kop er op met als toegift een harde snuif. Dan is het snel mevrouw even uitlaten,want anders kun je het wel vergeten.

Ze wordt ineens zo volwassen ,ze was al zo goed als zindelijk toen we haar kregen ,maar we moesten het nog steeds goed in de gaten houden dat ze na het slapen of spelen even uitgelaten moest worden , nu komt ze het zelf melden dat ze wat moet doen.
Ook het alleen zijn gaat steeds beter ,ze heeft nu eindelijk door dat we weer thuis komen en gaat ze lekker slapen . Het is een echte kanjer .